Ταξιδια του Νου και της Καρδιας...
Ταξιδια της Ψυχης...
Ταξιδια χωρις Ορια, με Εμποδια μα χωρις Φραγμους...
Το αεναο Ταξιδι της ψυχης, μητε Αρχη εχει, μητε Τελος...
Μοναχα Στασεις και Σταθμους Μετεπιβιβασης (εκει που αλλαζουν οι συνταξιδωτες)...
Το Ταξιδι της Γνωσης δεν σταματα ποτε... ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ...
Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007
Εκμαγείο Ενοχής/Κική Δημουλά
Γιατί άραγε να με αγαπούσε απόψε τόσο πραγματικά εκείνο το όνειρο; Γιατί μου έλεγε κράτα με μη μ' αφήνεις να ξυπνήσω;
Ανησυχώ. Συνήθως έτσι αγαπάμε την απώλεια.
Λες να μη με ξαναονειρευτεί αυτή η πολύ συνηθισμένη απώλεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου