Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Εκμαγείο Ενοχής/Κική Δημουλά

Γιατί άραγε να με αγαπούσε απόψε
τόσο πραγματικά εκείνο το όνειρο;
Γιατί μου έλεγε κράτα με
μη μ' αφήνεις να ξυπνήσω;

Ανησυχώ. Συνήθως
έτσι αγαπάμε την απώλεια.

Λες να μη με ξαναονειρευτεί
αυτή η πολύ συνηθισμένη απώλεια;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου