Ταξιδιώτης

Ταξιδιώτης

Καλως ήλθατε στο Ιστολόγιο του Ταξιδιώτη

Η σελίδα δημιουργήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2007
και θα εμπλουτίζεται περιστασιακά με νέα θέματα
ΜΑΖΙ σας....
Taxidiotis

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Ερωτικό ..Ελευθερία Αρβανιτάκη



Καημός αλήθεια να περνώ, του έρωτα πάλι το στενό
Ώσπου να πέσει σκοτεινιά,
μια μέρα του θανάτου
Στενό βαθύ και θλιβερό, που το θυμάμαι για καιρό
Τι μου στοιχίζει στην καρδιά, το ξαναπέρασμα του

Ας είναι ωστόσο, τι ωφελεί, γυρεύω πάντα το φιλί
Στερνό φιλί, πρώτο φιλί, και με λαχτάρα πόση
Γυρεύω πάντα το φιλί, αχ καρδιά μου, που μου το τάξανε πολλοί
Κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ να μου το δώσει

Ίσως μια μέρα όταν χαθώ, γυρνώντας πάλι στο βυθό
Και με τη νύχτα μυστικά, γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί, που το λαχτάρησα πολύ
Σαν μια παλιά της οφειλή, να μου το ξαναφέρει

Ας είναι ωστόσο, τι ωφελεί, γυρεύω πάντα το φιλί
Στερνό φιλί, πρώτο φιλί, και με λαχτάρα πόση
Γυρεύω πάντα το φιλί, αχ καρδιά μου, που μου το τάξανε πολλοί
Κι όμως δεν μπόρεσε κανείς, ποτέ να μου το δώσει...

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Scorpions - Παπακωνσταντίνου (μαζί!!!)





Συναυλία στις 6 Ιουλίου στο Καραισκάκη,
Scorpios και Πακακωνσταντίνου !!!!

Μοναδικός συνδιασμός.... μπράβο και στον ¨δικό μας"

Αυτό το καλοκαίρι είναι πολύ πλούσιο.... Στις 12 Ιούνη έχουμε Πλιάτσικα

Κι έπεται και Santana (στις 8/7)... κι όσοι πιστοί, ας τρέξουμε .....

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

"Μεταμόρφωση" (Taxidiotis)


Γραμμένο -επίσης- στα πρώιμα νεανικά μου χρόνια...
και σιγοτραγουδισμένο, αργότερα, πολλές φορές, στις "μάχες"

Δεν ξέρω αν ποτέ βρήκα τη χλαμύδα προστασίας που ζητούσα

Κάποιες φορές, βολεύτηκα, μαύρα γυαλιά φορώντας ...
και αποφεύγοντας τους διαξιφισμούς του βλέμματος

(είναι κι αυτή μια μέθοδος να κρύψεις συναισθήματα ευάλωτα)



Είπα ν'αλλάξω φορεσιά
ν'αλλάξω κάτι απ τα παλιά
άλλο δεν θέλω έτσι να ζω
το ξέρω, θα καταστραφώ

Χλαμύδα μαύρη δοκιμάζω
και νήμα άθραυστo της βάζω
Χοντρή 'ναι η πλέξη και δεμένη
μ'αναισθησία κεντημένη

Τσέπες παντού βαθιές χαράζω
και μ' όπλα τις εφοδιάζω
ασπίδες και σπαθιά
Να τα πειράξει δεν θα ξέρει
κανείς, τα ευαίσθητα μου μέρη
μήτε και την καρδιά

Δύναμη θέλει ο ποιητής
τους στίχους που έγραφε βραδύς
τ'άλλο πρωί να τους πατήσει
με νόημα άλλο να τους ντύσει

Μα εγώ είμαι έτοιμος γι αυτό
τα πρώτα ρούχα τα πετώ
..αλλά μια ουράνια ομορφιά
μου κόβει ξάφνου την λαλιά

Κάτι απ το ρούχο το παλιό
μου κέντρισε το πλάσμα αυτό
Κάτι απ τα μάτια τα μεγάλα
μου πήρε όλα τα ρούχα τ'άλλα

Το βλέμμα σου το τρυφερό
πριν λίγο μ'άφησε γυμνό
και μια κλωστή που περισσεύει
μαζί σου βρέθηκε πλεγμένη

Γυμνός είμαι στην ερημιά
μα φθάνει μόνο μια ματιά
αγάπη μου για να με ντύσεις
κι αιθέριους κόσμους να μου δείξεις

Ω' πύρινη ύπαρξη αγαπημένη
με θείο μετάξι κεντημένη
μαζί με σέ θέλω να ζήσω
κοντά σου να φιλοσοφήσω

Να πω, αποφεύγω, τ'όνομά σου
μα σφίξε με στην αγκαλιά σου
κι ευθύς, ολόκληρη η φύση
πόσο σε θέλω, θ'αντηχήσει


Author: Taxidiotis

Βλέπω δυο άστρα (Ταξιδιώτης)

Γραμμένο απο τον Ταξιδιώτη, για -κάποια- Νταίζη,
πριν πολλάαα-πολλάααα χρόνια


μα πάντα επίκαιρο και αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου

το σιγοψιθύρισα έκτοτε πολλές φορές, σ' άλλα ταξίδια μου
με άλλες συνταξιδιώτισσες... εξίσου συναρπαστικούς όπως η πρώτη...
(κάποιες φορές, ακόμα συναρπαστικότερες...)


Βλέπω δυο άστρα στη ματιά σου
τους ζητώ τον έρωτά σου
χείλη ολόγλυκα κεράσια
σ'υψηλά με κλείσαν κάστρα

Φράουλες τα μάγουλά σου
λαχταρώ το άγγιγμά σου
στα μαλλιά σου τα ξανθά
θα ‘ρθω να ' βρω συντροφιά

Εξυπνο γλυκό μουτράκι
σε φιδίσιο σωματάκι
και γελάκι όλο δροσιά
μου ραγίζει την καρδιά

Η φωνή σου είν' όλο νάζι
κ ι όμως τούτο με πειράζει
σ'άλλους άντρες αν μιλάς
και χαμόγελα σκορπάς

Χάρη έχει η περπατησιά σου
λικνιστό το βάδισμά σου
σαν σε πιάνω από το χέρι
νιώθω να 'ναι καλοκαίρι

Σαν στα μάτια σε κοιτάω
κάθε πίκρα μου πετάω
μάγεψες το όνειρό μου
κι έχασα τον εαυτό μου

Ψάχνω για να θυμηθώ
άλλο πλάσμα σαν κι αυτό
τέτοια αγγελική οπτασία
μοιάζει να'ναι φαντασία

Δεν είν' άσχημη η Πλάση
τέτοιο πλάσμα αφού έχει φτιάσει
τη ζωή αν κατηγορούσα
'σένα είναι που λαχταρούσα

Μυστικά ένα βραδάκι
θα σου πιάσω το χεράκι
ν'ανεβούμε στο βουνό
να σου πω πως σ'αγαπώ!


Αφιερωμένο, σ'όλες όσες με ενέπνευσαν...
και όσες με εμπνέουν να το σιγοψιθυρίσω πάλι..


Taxidiotis

ταξίδια στο παρελθόν ή φάρος προς το μέλλον?



Ταξίδια νεανικά... μα πάντα επίκαιρα
λες και ο χρόνος πάγωσε για πάντα,
κι έγιναν αιώνες οι όμορφες στιγμές


Θαρρείς πως ζεις ξανά το ίδιο ταξίδι της ζωής σου,
με άλλους σταθμούς και σε λιμάνια άλλα,

γιατί το ξέρεις, πως οτι στο ίδιο λιμάνι δεν ξαναγυρνάς ποτέ

και κάθε τι που ζείς, είναι μοναδικό...

Ολα αλλάζουν...
τα ταξίδια,

οι συνταξιδιώτες....

μονάχα ένα μένει σταθερό...
αυτό που νοιώθεις,
αυτό που αναζητάς:

οι αλήθειες σου...
το όνειρό σου...
η καρδιά σου....

αυτό που είσαι εσύ...



Τα ποιήματα που ακολουθούν στις επόμενες αναρτήσεις
τα έγραψα πριν τρεις -ακριβώς- δεκαετίας


και τα τραγούδησα ξανά πολλές φορές, σ' άλλους ρυθμούς
... κάθε φορά ένιωθα τα ίδια ωραία, δυνατά συναισθήματα
κι ας ήταν άλλα τα ταξίδια... και άλλες του σκάφους οι συνταξιδιώτισσες...

Το αφήνω εδώ, φόρο τιμής σε όσα έζησα... όσα τώρα ζώ... κι όσα θα ζήσω...

πάντα ευγνώμων γιαυτές που με ενέπνευσαν
είτε συνειδητά... είτε ανύποπτα..
.

Dido - Take my hand - Life for rend




Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Όλο μ'αφήνεις να σ'αφήσω (Φίλιππος Πλιάτσικας)


Αγάπης φως της γης ταξίδια
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω
Το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ'αφήσω.

Αγάπης φως της γης ταξίδια.
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω.
Το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω, να σ' αφήσω, να σ' αφήσω...

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά (Γ. Νταλάρας)


Αφιερωμένο σε όσους το βράδυ κοιμούνται με μυστικά αναστενάγματα

και κλάματα βουβά...

αφιερωμένο σε φίλους νησιά και φεγγάρια
αφιερωμένο στον τελευταίο μας εφιάλτη
και στο χέρι που σ' άγγιξε στον ώμο
ψιθυρίζοντάς σου
"σςς! κι αυτό θα περάσει..."

καμιά φορά η ευτυχία μπορεί να 'ναι ένα φως μες στη νύχτα
που όλο θολώνει
που ξεμακραίνει
και μια πόρτα που έχεις χάσει τα κλειδιά...

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Smile, without a reason why



Smile, without a reason why
........ Χαμογέλα, χωρίς να υπάρχει λόγος
Love, as if you were a child,
........ Αγάπα, σαν να σουν παιδί,
Smile, no matter what they tell you
........ χαμογέλα, ό,τι κι αν σου πουν
Don’t listen to a word they say
........ μην πιστεύεις ούτε μια λέξη από όσα σου λένε,
Cause life is beautiful that way.
........ γιατί η ζωή είναι όμορφη με αυτόν τον τρόπο..
Tears, a tidal wave of tears
........ Δάκρυα, ένα παλιρροιακό κύμα δακρύων,
Light, that slowly disappearsφως,
........ που σιγανά εξαφανίζεται..
Wait, before you close the curtain
........ περίμενε, πριν κλείσεις την κουρτίνα,
There is still another game to play
........ υπάρχει ακόμη ένα παιχνίδι να παίξεις,
And life is beautiful that way
........ και η ζωή είναι όμορφη με αυτόν τον τρόπο..
Here with his eyes forevermore
........ εδώ με τα μάτια παντοτινά,
I will always be as close as you
........ πάντα θα είμαι όσο πιο κοντά σου μπορώ,
remember from before
........ θυμήσου από πριν,
Now that you’re out there on your own
........ τώρα που είσαι μόνος σου εκεί έξω,
Remember what is real and
........ θυμήσου τί είναι αληθινό και
what we dream is love alone
........ ότι ονειρευόμαστε είναι αγάπη μόνη
Keep the laughter in you eyes
........ κράτησε το χαμόγελο στα μάτια σου,
Soon your long awaited prize
........ σύντομα, το πολυαναμενόμενο βραβείο,
We’ll forget about our sorrows
........ θα ξεχάσουμε τις λύπες μας,
And think about a brighter day
........
και σκέψου μια πιο λαμπερή μέρα,
Cause life is beautiful that way.
........ γιατί η ζωή είναι ομορφότερη έτσι
We’ll forget about our sorrows

........ θα ξεχάσουμε τις θλίψεις μας,
And think about a brighter day,

........ και σκέψου μια πιο λαμπερή μέρα,
Cause life is beautiful that way
........ γιατί η ζωή είναι ομορφότερη έτσι
There’s still another game to play
........ υπάρχει ακόμη ένα παιχνίδι να παίξεις
And life is beautiful that way..
........ και η ζωή είναι ομορφότερη με αυτόν τον τρόπο..

Το τραγούδι είναι από την ταινία La vita et bella με τον Μπενίνι

Χελώνα...


Σύμβολο σταθερότητας, σοφίας υπομονής & αντοχής


στοιχείο της η γη & η προστασία.

Κουβαλά στους ώμους της ολόκληρο κόσμο αθόρυβα & αποτελεσματικά.

Το καβούκι της ενώνει γη & ουρανό που αλλάζουν στο πέρασμα των εποχών. Κλείνει όλα τα μυστικά γης & ουρανού στο καβούκι της.

Φύλακας πυλών & η παρουσία της δείχνει πως κάπου εκεί κοντά νεράιδες γυρνούν.

Μοιάζει λίγο με τη σχέση μας, που είναι ιδιαίτερη & ξεχωριστή, που τις εποχές μας, τα φεγγάρια μας & τις θάλασσές μας προσπαθούμε να κρατήσουμε.

Κι ο έρωτας μας φύλακας πυλών, φύλακας της καρδιάς μας...

Κι η πυξίδα μωρό μου για να μην χανόμαστε, για να μας οδηγεί στο ταξίδι μας συνταξιδιώτη μου...

Αννίτα, 24-5-09

Προσευχή της Μάρω Βαμβουνάκη..

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς.

Πάλεψα και δε γίνεται να ξεριζώσω μιαν αγάπη ριζωμένη,όπως δε γίνεται να φυτέψεις με τη βία στην καρδιά έναν έρωτα.

Μεγαλοδύναμε Κύριε, τον αγαπώ και δεν γίνεται να κάνω αλλιώς.

Για αυτό δώσε μου τη δύναμη να τον αγαπώ έτσι όπως κανείς δεν με έχει διδάξει:

Να τον αγαπώ χωρίς προσδοκία, χωρίς απαίτηση, χωρίς σύγκριση, χωρίς παζάρι, χωρίς γκρίνια, χωρίς οργή, χωρίς αδημονία.

Να τον αγαπώ και να μην τον κατασκοπεύω,να μην τον εκβιάζω, να μη προσπαθώ να με θαυμάσει,να μη προσπαθώ να με λυπηθεί.

Να αποζητώ το καλό του όσο και το δικό μου καλό,και να μη θυμώνω όταν αυτά τα δύο δε συμπίπτουν.

Να αντέχω να περιμένω, να αντέχω να μη μοιάζει με ίνδαλμά μου,να αντέχω να μου ανατρέπει τα όνειρά μου.

Να δέχομαι να μη με καταλαβαίνει έτσι όπως το εννοώ εγώ.

Να δέχομαι να μη τον καταλαβαίνω έτσι όπως το εννοώ εγώ.

Να τον χαίρομαι περισσότερο από όσο του παραπονιέμαι,να τον χαίρομαι χωρίς να τον διορθώνω.

Να τον θαυμάζω χωρίς να υπολογίζω πως θα τον κακομάθω.

Να γίνομαι περισσότερο σπλαχνική παρά δίκαιη.

Να μη του φωνάξω ποτέ πως μετάνιωσα.

Μεγαλοδύναμε φώτισέ με με την αγάπη την ελεύθερη, την αγάπη την σταυρωμένη.

Να δραπετεύσω από την δυναστεία του έρωτά μου,από την αλαζονεία της γνώμης μου, από την ζητιανιά του κορμιού.

Να κάνω καρτερία στην απόρριψη, υπακοή σε αυτό που δεν καταλαβαίνω.

Να λυγίζω στην άγνοια και την αδυναμία μου.

Να τον κερδίσω μονάχα αγαπώντας τον.

Απλά και αληθινά.

Απλά και ήσυχα.

Αφού η αγάπη η καθαρή είναι πάντα, πάντα αμοιβαία».

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Rene Aubry~ Apress la pluie


Υπέροχη συναυλία, στο "Παλλάς", όποιος την πρόλαβε ήταν τυχερός
(κι εγώ, ενας απο αυτούς... ευγνώμων...)

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά (Φίλιππος Πλιάτσικας)



Χέρια που παίζουν χωρίς πιάνο αλλά τ΄ακούς
σαν χίλια κύματα που με στεριά παλεύουν
αυτός ο άνθρωπος που στέκεται σκυφτός
για να ξεχάσει δε μπορεί αυτούς που φεύγουν

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά
από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις
αυτούς που φεύγουν να τους βρεις δεν είναι αργά
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει

Κοίτα τα μάτια είναι σίγουρα αυτός
που πρώτος πάλι το φεγγάρι θα αγγίξει
σε ένα αμάξι με φτερά είναι οδηγός
αυτούς που φύγαν να τους βρει να τους μιλήσει

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά
από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις
αυτούς που φεύγουν να τους βρεις δεν είναι αργά
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά
από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις
αυτούς που φύγαν να τους βρεις δεν είναι αργά
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει

Επιστρέφει... Στάδιο Καραισκάκη, 12 Ιουνίου...

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα (Φίλιππος Πλιάτσικας)



Πρώτη φορά που την είδα, στεκότανε,
τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε,
χιλιάδες χρόνια φωτιά και μηνύματα,
μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα.

Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα,
που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα,
κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο,
τότε μου 'χε φανεί τόσο αστείο.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Στο Πάλος νύχτα τ' όνομά της αφήνει,
γραμμένο κάπου στου Κολόμβου την πρύμνη,
τότε που οι Ισπανοί ξεκινούσαν,
και για μια άγνωστη μοίρα μεθούσαν.

Βρέθηκε κάποια στιγμή στη Γαλλία,
πρώτη του Μάη σε μια άδεια πλατεία,
σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν,
και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Σήμερα έχει στα χέρια ένα αγόρι,
πάλι ξεκίνησαν οι Σταυροφόροι,
μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται,
για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Εμαθα οτι δίνει συναυλία στις 12 Ιουνίου, στο Στάδιο Καραισκάκη....
χαμός θα γίνεται, αλλά εγώ θα πάω, πάντως...
(ακολουθούν, Scorpions και Carlos Santana....)