"Μεταμόρφωση" (Taxidiotis)

Γραμμένο -επίσης- στα πρώιμα νεανικά μου χρόνια...
και σιγοτραγουδισμένο, αργότερα, πολλές φορές, στις "μάχες"

Δεν ξέρω αν ποτέ βρήκα τη χλαμύδα προστασίας που ζητούσα

Κάποιες φορές, βολεύτηκα, μαύρα γυαλιά φορώντας ...
και αποφεύγοντας τους διαξιφισμούς του βλέμματος

(είναι κι αυτή μια μέθοδος να κρύψεις συναισθήματα ευάλωτα)


Είπα ν'αλλάξω φορεσιά
ν'αλλάξω κάτι απ τα παλιά
άλλο δεν θέλω έτσι να ζω
το ξέρω, θα καταστραφώ

Χλαμύδα μαύρη δοκιμάζω
και νήμα άθραυστo της βάζω
Χοντρή 'ναι η πλέξη και δεμένη
μ'αναισθησία κεντημένη

Τσέπες παντού βαθιές χαράζω
και μ' όπλα τις εφοδιάζω
ασπίδες και σπαθιά
Να τα πειράξει δεν θα ξέρει
κανείς, τα ευαίσθητα μου μέρη
μήτε και την καρδιά

Δύναμη θέλει ο ποιητής
τους στίχους που έγραφε βραδύς
τ'άλλο πρωί να τους πατήσει
με νόημα άλλο να τους ντύσει

Μα εγώ είμαι έτοιμος γι αυτό
τα πρώτα ρούχα τα πετώ
..αλλά μια ουράνια ομορφιά
μου κόβει ξάφνου την λαλιά

Κάτι απ το ρούχο το παλιό
μου κέντρισε το πλάσμα αυτό
Κάτι απ τα μάτια τα μεγάλα
μου πήρε όλα τα ρούχα τ'άλλα

Το βλέμμα σου το τρυφερό
πριν λίγο μ'άφησε γυμνό
και μια κλωστή που περισσεύει
μαζί σου βρέθηκε πλεγμένη

Γυμνός είμαι στην ερημιά
μα φθάνει μόνο μια ματιά
αγάπη μου για να με ντύσεις
κι αιθέριους κόσμους να μου δείξεις

Ω' πύρινη ύπαρξη αγαπημένη
με θείο μετάξι κεντημένη
μαζί με σέ θέλω να ζήσω
κοντά σου να φιλοσοφήσω

Να πω, αποφεύγω, τ'όνομά σου
μα σφίξε με στην αγκαλιά σου
κι ευθύς, ολόκληρη η φύση
πόσο σε θέλω, θ'αντηχήσει


Author: Taxidiotis